so be it

blog ko to. isusulat ko kung anong gusto kong isulat. at wala akong tinatago, except sa love life, pero paminsan-minsan, nababanggit ko dito, but i don't go into details. ayoko kasing pag-usapan.

unlike other blogs na puro positive about themselves ang sinusulat, ako hindi. ikinikwento ko ang buhay ko. bare it all. kung nanuhol ako ng traffic enforcer, kung nagpunta ako sa bar na may nagsasayaw na walang saplot, kung gusto kong sumali sa pinoy big brother, kung bad trip ako sa boss ko, kung nauutot ako sa loob ng taxi... lahat sinusulat ko. bakit? kasi nga, blog ko to, and i consider this as my online diary, a reflection of who i am. sabi ko nga dun sa you blog addict, yung pagdating ng araw na mamatay ako at mabasa ito ng mga apo ko, makikilala nila kung sino talaga ang lolo nila.

bakit ko ba sinasabi ito? someone just told me lately na magkaroon naman daw ako ng respeto sa sarili ko. magkaroon naman daw ako ng privacy. kawalang respeto ba sa sarili ang pagsusulat ng buhay ko sa blog na ito? kawalan ba ng respeto sa sarili kung nagpapakatotoo lang ako dito? e nagpunta ako sa bar, sinulat ko dito, e ano ngayon? alangan namang sabihin kong nagsimba ako? nanuhol ako ng mmda, sinulat ko dito, e ano ngayon? alangan namang sabihin kong buong puso akong nagpahuli at nagmulta, e nanuhol nga ako. bad trip ako sa boss ko, sinulat ko dito, e ano ngayon? yun ang totoo eh. e bakit ko nga sinusulat kahit negative? hindi mo ako makikilala kung yung positive lang ang alam mo sa akin. this is my blog, and i want it to reflect who i really am. kung puro positive lang mababasa nyo dito, baka isipin nyo, isa akong santo. kung may mga nasagasaan ako, pasensya. kung sa tingin nyo, minsan, naaapakan ko pagkatao nyo, dahil somehow you are related to me, pasensya. kung kahihiyan sa inyo or sampal sa pagkatao nyo na you are somehow related to me, sa taong nanuhol ng traffic enforcer, sa taong nagpunta sa bar na may nagsasayaw ng walang saplot, pasensya na. i am just being me. talagang ganito lang ako, so be it.

yun lang.