personal driver mode

after going to church (totoo po, i go to church every sunday), sabi ng mother ko, punta muna kami sa hospital. dinalaw namin ang tiyo ko... nakaratay pa rin, pero he looks better now compared last week. kung dati ay namamaalam na sya at nagkaiyakan na nga, ngayon ay nagbibiro na ulit. sabi ng doktor, he'll be fine. pero sabi, di na pwedeng magtrabaho. sabi ng mother ko, lalakarin na lang daw sa SSS yung permanent disability benefit.

pagkagaling sa hospital, sabi ng mother ko, punta daw kami doon sa bestfriend nya, inihandog kasi yung unang apo. so, punta kami, syempre, may okasyon, nakalibre ako ng lunch... hehehe. siguro, after 1 hour ng pakikipagchikahan ni mother, nag-aya na sya pauwi.

pagdating sa bahay, sabi nya, punta kami sa lipa, inimbita kasi kami ng kuya, birthday ng asawa nya. so, drive naman ako papunta sa lipa. dami ring handa, nakita ko na naman ang pamangkin ko. ang laki na nya at namumuti, sabi ng tiya ko, parang anak ko raw. libre meryenda naman kami... tapos nung pauwi na kami, binigyan pa kami ng pabaon. dumating kami ng bahay, alas sais na ng hapon. dahil sa halos maghapon ako nagdrive, pagdating sa bahay, bagsak ako, nakatulog.

nagising ako, 9:00PM na, kumain ng pagkaing galing dun sa birthdayan (libre na naman!). tapos nun, kinuha ko laptop ko, nagdial-up, at ginawa ang post na ito habang nanonood ng pinoy big brother.

yan ang linggo ko... naging personal driver ng mother ko at kumain ng mga libreng pagkain... hehehe. bukas daw, lalabas na sa hospital yung tiyo ko... ngapala, nung nasa hospital ako, may pumasok na nurse, binigyan ng gamot ang tiyo ko. nung makita ko yung nurse, parang gusto ko na ring magkasakit... hehehehehe! sabi nga... if you want a nurse, you have to be patient.

yun lang.